Дрозды - Мама

Цёплы вецер раскажа бярозе,
Дзе бадзяўся, здарожаны, я.
Сустракае мяне на парозе
Дарагая матуля мая.

Сціхне дождж і суцішацца птушкі.
Мама крокі мае пазнае...
Шчасце мне цалаваць яе рукі
І бялюткія косы яе.

Сэрцу трэба мала,
Сэрцу толькі трэба:
Не хварэла б мама,
Не хмурэла б неба.
Проста і звычайна.
Сёння і заўсёды.
Вось такая тайна
Шчасця і лагоды.

Слоў пяшчотных казаць не умею.
Пасля доўгіх растайных начэй
Я чысцею душой і дабрэю
Ад цяпла яе сініх вачэй.

Я вярнуўся дадому здалёку.
Я іду басанож па траве.
Мне ніколі не быць адзінокім,
Покуль мама на свеце жыве!